sábado, 20 de diciembre de 2008

SAN BONICLETO 2º PARTE

Xa convertido en monxe conciliatorio, e tras pasar polo Conciliabulum, e superar as probas segredas que dan acceso o seguinte nivel monacal, sinte un arrebato divino que o impulsa a embarcarse nunha peregrinaxe milagreira primeiro e en batalla feroz logo.
"...et de novo apareciosele Deus e diole grande escalofrio la epifania, e supo lo que luego hubiere de facer, et aquesto era milagrear et aluego batallar por el sacro nomine de Deus..."

Cando o autor do texto fala de milagrear estase referindo o acto de levar a palabra sagrada e convencer os ointes con miragres, pero sempre peregrinando. Teñense recollido na mitoloxia popular referencias a certos miragres atribuidos a San Bonicleto, tales como a conversion de carneiro en porco, a curacion instantanea de melopeas indecorosas e puxo fin a praga de uñeiros. Sempre camiñando, predicando. Temos algun exemplo destas predicas no documento:

"...et falaba ansi el Santo: Apareciosele un gran de faba a un ganadero, mas no supo que facer con tal, pues no era la su ocupacion. Ansi, ansi siente a Dios el antifiel, como ganadero en confusionem..."

Tras longos anos de difundir a verba divina, e tras gañalo aprecio dos fieis, parece que foi requerido na longa batalla de Strolm, contra os exercitos da etnia coñecida historicamente como Tribus dos Paus, por orde do seu señor o Rey Welftrams, para que coa sua miragreria pusexe fin os ataques que dende fai tempo sufrian. Relata asi o texto:

"...fieros mandobles asestaba aqueste santo, como el mas bravo guerrero, et non manaba sangre de las feridas de los suios enemigos, que por milagre, curaban al instante, e arrodillabanse ant el santo y ofreciansele. Et con dragones diablos huboselas de ver, et tambien deste periplo revelose salvo, pues divino poder habia sob el..."

A imaxinacion do pobo segue atribuindolle grandes obras e miragres, e posue moitos devotos. O texto, incompleto, non nos fala do fin deste personaxe. Pero estudios recentes atribuen uns manuscritos aparecidos no manicomio dun mosteiro do condado de Menx o puño e letra do mesmo San Bonicleto. Neles falase insistentemente da fin do mundo provocada por unha chuvia de anacos de carne solida a que lles crecen dentes de besta cando tocan o chan. Habera que agardar a que investigacions futuras cheguen a descifrar o misterio do final de San Bonicleto: ¿santo profeta ou vello tolo?
Continuaremos investigando.

No hay comentarios:

Publicar un comentario