sábado, 20 de diciembre de 2008

SAN BONICLETO 1º PARTE

"Et quando San Bonicleto de Agnastakrrh..." Xa no comezo do documento, unico no mundo e de incalculable valor historico, que nos remite a vida e miragres de San Bonicleto, é cando se menciona a sua orixe no lugar de Agnastakrrh, puidendo situarse case sen dubidas no condado de Menx, nin os mesmos filologos se poñen de acordo sobre a sua pronuncia: alguns falan dunha invisible u entre o ultimo r e o h, conferindolle asi unha sonoridade emparentable foneticamente coa zona norte de antigo Reino de Ixarth, asumindo, por ende, o parentesco deste futuro santo coas etnias norteñas dos antigos wlumpf, e non coma un descendente de familias do sur, como a historiografia mais clasica viña asumindo.
Continuemos co parrafo inicial desta obra escrita por un abate, cuio nome descoñecemos, pertencente a orde dos arribullertinos, famosos pola pequena revolta de Arribullert, na zona este, cando a escaseza de pan de nabiza provocou conflictos entre os nobles e os monxes, que adoptaron dende a sua victoria, a cal so durou dous dias, o nome da nova orde e o seu lema: Panem et brassica napus, o cal ouvean coma lobos na noite do rito da calandraca ceibe.

O parrafo continua asi:
"(Et quando S.B. de Ag.)...tivo la primeira visita divina contaba tan so con cinco meses de xestatio. Por tuttipodere e miracolo de grandesza de diosnuestroseñor, colosele en el utero maternal el sacro sprito et dixole al homunculo que ansi se xestaba: la forsza de mi poder est cum tua anima! et desapareciosele al rapas aun no natcido..."

Podemos apreciar neste parrafo o tan caracteristico momento de anunciacion divina prenatal, asumindo esta aparicion do deus como acto lexitimador da futura santidade do neno ainda non nado. ( Este relato da anunciacion prenatal ten paralelismos en moitas outras culturas. Quizais o caso rexistrado mais curioso sexa o das Illas Gruntsch, onde a un santo local, a anunciacion prenatal produciuselle cando o espiritu do deus se introduciu nos testiculos do futuro pai.)

O documento, o cal esta, desgraciada e irremediablemente, incompleto, prosigue asi:
"...et nascio, et crescio, et continuum..."

Observamos pois, que, como e habitual nos relatos de santos da epoca, a parte relativa a historia persoal ate o momento da asuncion dunha orde e un habito, parece non ser do interese do relatista:

"...et seguio cresciendo, et continuum, et en aquestas cosas, et continuum..."


O xiro inesperado no mito relatado de San Bonicleto chega cando este perdido no bosque ten que facer fronte as bestas da noite so coa sua cabaza musical e os seus rezos:

"...encontrose isolatum en la foresta, rodeado estabase de fieras quimeras, et non contando con otras, comezo a plañir retzos et lamentos al ritmo de su calabazzia..."

Tras este encontro, no cal se mostra o poder divino na sua voz, e espantadas as feras por obra da musica celeste, atopano na fraga un monxe, Felixtio O Ciliciante, o cal o leva o seu mosteiro e lle aprende as normas da comunidade, e finalmente adquire o habito e realiza o Rito da Manchea e convertese en monxe conciliatorio de decimotercer grado.

No hay comentarios:

Publicar un comentario