...e rachando a aparente tranquilidade do mediodia, comezaron a retumbar por toda a cidade sons potentes que facian tremer o chan, e abrian fendas nas paredes dos edificios, reventaban as canalizacions de auga, e estouraban os cristais dos escaparates mezclandose cos berros dos transeuntes.
Eu miraba en todalas direccions sen saber de onde proviñan os ecos atronantes, namentres todos corrian de aca para ala, caoticamente, sen direccion definida e cos ollos cheos de tension liquida.
Os zumbidos foron facendose mais e mais fortes, notabaos vibrantes e quentes tra-las miñas costas, cun algo luminescente que crecia en intensidade...
Eu sentiame entumecido do medo que percibia tras de min, achegandose veloz o ruido e as luces dende o aire contra o meu corpo.
E cando a curiosidade lle puido o susto, virei a vista cara atras, cara o ceo, e puiden ver, xa cos ollos abertos, o meu espertador chamandome a un novo dia...
Suscribirse a:
Enviar comentarios (Atom)
No hay comentarios:
Publicar un comentario