sábado, 20 de diciembre de 2008

RELAX

...
-¡Ostia! Non hai quen ature este barullo.
- ¡Pero meu amor...!
- Foder, e que e insoportable. Non sei como o das feito, pero a min ponme dos nervios. Tanta...tanta escandaleira. E inaturable. Non me deixa concentrarme. Parece que estan por me estourar os oidos, sinto coma se me desfan os timpanos con ese...ese...ruido...
- Pero eu pensei que te axudaria a relaxarte...
- ¡Pois xa viches que non! Estanme a volver tola todos eses...sons sen sentido... Ponme mala dos nervios...
- Pero cariño, escoita un pouco mais, atentamente, deixate levar...
-AAAAH! Apaga dunha vez esa merda. Non podo seguir aturando ese balbordo caotico e confuso...faime rechinar os dentes...¡Apagao xa!

Xandre preme o boton de OFF do CD e o Claro de Luna de Beethoven esmorece de supeto, inconcluso.

Maria queda calada no momento. Sinte como os nervios do corpo todo se lle relaxan. Deixa de apretar as mans en xesto de rabia e sentase na cadeira fonte a fiestra mentres o rictus da faciana torna soñador e tranquilo. Abre as contras e das ruas da cidade suben as musicas mecanicas e efectos de fondo con voces humanas e ouveos de cans. Maquinas de obras publicas, coches nerviosos en atascos, conversas en diferentes tonalidades e brumbrums e trakatrakatrak e piiiipiiips por todas partes. Acordes en fume maior. Ritmos sen ritmo metalico. Multiestereo ruidista.

Maria bota agora un suspiro de tranquilidade.

No hay comentarios:

Publicar un comentario