sábado, 20 de diciembre de 2008

MUDANDO MUTISMO

...estaba calado dende fai tanto tempo. Abandoado. Deixado atras. Mudo por obrigacion, por abandono, por soidade. As voces que antes o tiñan levado o extase da fama e a gloria, murchaban agora en rincon escuro, apodrecendo corpo e lembranzas de cantos antigos, de musicas sen retorno. Tanto tempo sen sentir calor humano algun, tanto sen vibrar agarimado por mans ledas, tan silente, sen voz, esvaido...
A porta fixo o clasico cruxido de film de horror, pasos temerosos avanzaban cara el. Escuro e silencioso, agardaba, contendo o alento.
O intruso mirou o seu redor. Ninguen.
Achegouse paseniño, ainda algo nervioso, levantou a tapa de madeira, pousou os dedos non de todo frios, e premeu as teclas.
Os acordes comezaron a soar, enchendo o vello salon valeiro.
O piano, tras tanto tempo, volveu falar...

No hay comentarios:

Publicar un comentario